Pałac w Turwi, który powstał w latach 1760-1770 z inicjatywy Ludwika Chłapowskiego, znany jest przede wszystkim jako miejsce narodzin i siedziba gen. Dezyderego Chłapowskiego.

Pierwotnie powstał jako pałac dwupiętrowy, jednak kilkukrotnie był przebudowywany, w wyniku czego wizualnie budowla ta odznacza się niebywałą mieszanką stylów, z dominacją formy barokowej i neogotyckiej. Najbardziej okazałe wnętrza znajdują się na piętrze pełniącym rolę „piano nobile” (wł. „piętro reprezentacyjne”). Wystrój wnętrz najprawdopodobniej zaprojektował Ignacy Graff z Rydzyny. Pałac otacza park o powierzchni ponad 20 hektarów, zaaranżowany przez francuskiego projektanta Augustine’a Denizota na park w stylu angielskim. Rośnie w nim kilka pomnikowych okazów m.in. dęby o obwodach 7,00 m i 7,80 cm (dąb Dezydery).

Pierwszej znacznej przebudowy Pałacu dokonano w latach 20. i 30. XIX w. – rozbudowano wschodni ryzalit frontowej elewacji, dostawiając do niego masywną, lecz niską wieżę, zwieńczoną krenelażem, z ostrołukowymi otworami okiennymi. Ostrołukowe otwory okienne, wyposażone w dekoracyjną stolarkę z maswerkami, wprowadzono również w innych elewacjach Pałacu. Przeprowadzona również wtedy nowa organizacja wnętrz parteru miała na celu ich adaptację na pokoje dla goszczących u Chłapowskiego weteranów wojen napoleońskich. W latach 1846-1847 z inicjatywy córki Dezyderego, Zofii dobudowano kaplicę w stylu neogotyckim.

Po pożarze Pałacu w 1880 r. Zygmunt Chłapowski odnowił go przy udziale poznańskiego architekta Stanisława Boreckiego w latach 1908-1909. Na początku XX w. wzniesiono dom ogrodnika, znajdujący się północno-wschodnim narożniku parku, z kolei w latach 1914-1916 powstała oficyna położona na północny-wschód od Pałacu, z częściowym wykorzystaniem istniejących murów starszego budynku – prawdopodobnie dawnej gorzelni. Tuż przed II wojną światową ostatni właściciel Pałacu – Krzysztof Morawski – przeprowadził przebudowę jego części, tworząc w nim m.in. bibliotekę. Podczas II wojny światowej Pałac został przejęty przez Niemców, którzy organizowali w nim obozy Hitlerjugend. Po wojnie Pałac znacjonalizowano i włączono do PGRu. Od 1951 r. należy on do Polskiej Akademii Nauk. Obecnie ma w nim swoją siedzibę Instytut Środowiska Rolniczego i Leśnego PAN.